"Η αγάπη έχει τόσες λύπες, όσες η γραβιέρα τρύπες"

...και μια και θυμήθηκα τον Ευγένιο Τριβιζά, θυμήθηκα και το τελευταίο του που διάβασα.

...σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών καταφέρνουν να πείσουν τους κατοίκους ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και είναι υπεύθυνες για όλα τα κακά και τα δεινά του τόπου. Έτσι αρχίζει ένας ανελέητος διωγμός με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Ο διωγμός σχεδόν θα επιτύχει το σκοπό του. Σχεδόν όμως, γιατί μία μαύρη γάτα -ο ήρωας του βιβλίου-έχει απομείνει ζωντανή...τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Θα τα καταφέρουν;...δεν λέω άλλα για να μείνει κάτι να διαβάσετε...απλά ότι στο τέλος θα αποσταχθεί μια μεγάλη αλήθεια!

...είναι ουσιαστικά μια πινακοθήκη ανθρώπινων χαρακτήρων και καταστάσεων και με την φαινομενικά ελαφριά φόρμα του παραμυθιού, μπορεί και "περνάει" τα πιο σοβαρά θέματα...οδυνηρές αλήθειες των καιρών...