candy-candy

Sweets for my sweet, sugar for my honey
Your first sweet kiss thrilled me so
Sweets for my sweet, sugar for my honey
I'll never ever let you go...

Κλεμμένη σοφία...

απαιτούμε απ' τους ηγέτες μας να διαθέτουν
ένα είδος έξυπνης γοητείας, ένα είδος ήπιας σοφίας,
αλλά όχι τρέλα,
τουλάχιστον όχι τρέλα με τα
όλα της.
ίσως να μην υπάρχει πια ενέργεια, ίσως
να μην είναι μόνο ο αέρας μολυσμένος, ίσως να'ναι τα
μυαλά μας
δηλητηριασμένα, ίσως το ανθρώπινο πνεύμα να
αμβλύνθηκε και ν' απέμεινε μονάχα μια αχνή απομίμηση
του
εαυτού του
ώσπου, όταν κάποιος φαίνεται σχεδόν εντάξει -αν και
όχι τελείως
εντάξει- τον δεχόμαστε πάντα ως τον καινούργιο μας
ήρωα-ηγέτη.

είναι όλο και πιο δύσκολο -όχι, είναι αδύνατο
που να πάρει- να συναινείς στο να θαυμάζεις αυτούς
που
θεωρούνται σπουδαίοι στην εποχή μας.
είναι όλοι τους
ύποπτοι
κανείς τους δεν διαθέτει
αρχοντιά
πρωτοτυπία
ευφυία
ειλικρίνεια
και κυρίως αυτό το πλέον απαραίτητο:
απλή, καλή καρδιά.

μόνο κόκκαλα και πάλι κόκκαλα
που ξασπρίζουν κάτω απ' τον ήλιο.

λένε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο:
ή είναι αλήθεια
ή όλα πάνε χαμένα

Η Λάμψη της Αστραπής πίσω απ' το βουνό
Τσαρλς Μπουκόφσκι

cute

Kαμμιά φορά μια φωτογραφία αξίζει όσο 1000 λέξεις!

"Dirty" Jazzy!

Ο άνθρωπος χταπόδι, που νίκησε το μετρονόμο...και ο φωτογραφικός φακός δεν τον παγώνει... έρχεται για ένα τριήμερο στην Αθήνα!

Ο Dave Weckl και η μπάντα του!

Jazz fusion

Στο ωδείο Φακανά στο Ν. Φάληρο...

αχ τι καλά!!!

Παιδικά...

Πάντα μου άρεσαν οι παιδικέ­ς ζωγραφιέ­ς...είναι αυθεντικέ­ς, αληθινέ­ς και φρέ­σκιες. Απεικονίζουν πάντα την πραγματικότητα και την αλήθεια, όπως την καταλαβαίνουν τα παιδιά βέ­βαια...

Θεωρώ την παιδική ζωγραφική εξαιρετική....Ο μεγάλος Πικάσο έ­λεγε ότι "πάντα κοιτάζω παιδικέ­ς ζωγραφιές και τις μελετώ". Υποστήριζε ότι κάθε παιδική ζωγραφιά κρύβει το δικό της μυστικό· ένα μυστικό που, αν το βρεις και σε μια ενήλικη ζωγραφιά, αυτό είναι που την κάνει έ­ργο τέ­χνης! Ο Πικάσο έ­βλεπε και μελετούσε παιδικέ­ς ζωγραφιέ­ς, έ­κλεβε το μυστικό τους και το έ­κανε Πικάσο!...

"H κάθοδος των τεσσάρων"

Μόλις τελείωσα να διαβάζω το τελευταίο μυθιστόρημα του Νικ Χόρνμπυ. Γραμμένο με το γνωστό ύφος του, αστείο αλλά και βαθιά συγκινητικό, θέτει ερωτήματα...για την ζωή και τον θάνατο, τους ξένους και τη φιλία, την αγάπη και τον πόνο και για το αν μια παρέα αποτυχημένων και μια πίτσα μπορούν να σε βοηθήσουν να βγεις από τη μεγάλη και σκοτεινή νύχτα της ψυχής...

Frankie, oh Frankie...

Fly me to the moon
Let me sing among those stars
Let me see what spring is like
On jupiter and mars
In other words, hold my hand
In other words, baby kiss me
Fill my heart with song
Let me sing for ever more
You are all I long for
All I worship and adore
In other words, please be true
In other words, I love you...

Δευτέρα...

...είναι μια δύσκολη μέρα σήμερα. Ο ήλιος λάμπει ψηλά και εγώ είμαι κλεισμένη στο γραφείο μου...είναι εσωτερικό το γραφείο μου και δεν έχει παράθυρα, φωτίζεται από τα κοντινά...νοιώθω πάντα ότι δουλεύω μέσα σε ένα θερμοκήπιο. Σήμερα όμως δεν θέλω να φωτοσυνθέσω εδώ...θέλω να με δει ο ήλιος, να κοκκινήσει το μαγουλάκι μου και να βολτάρω στα σοκάκια της Πλάκας, εδώ και τώρα!...δεν μπορώ να φύγω ακόμα ειναι μόνο 2.30μμ....ουφ, θα σκάσω...σαν να με κρατάνε δεμένη στη καρέκλα...
Άνοιξη έλα πάρε με!

ΓιουΧου!